Bleicherode

Pierwsza udokumentowana wzmianka o osadzie „Bleicherode” pochodzi z 1130 roku, obszar ten zamieszkały był jednak już wcześniej, świadczył o tym m.in. zamek (gród) na wale oraz inne zabytki historyczne.

Bleicherode należało do części Królestwa Turyngii (Thüringes Reich), które po zniszczeniu turyńskiej siedziby królów (dzisiaj ruiny zamku) zostało w roku 531 zdobyte prez sprzymierzonych Franków i Saksończyków. Ok. 250 lat później obszar ten należał do Królestwa Frankońskiego (Fränkisches Reich). Heinrich IV von Hohnstein zdobył B. w 1303, a w 1322 nadał mu ograniczone prawa miejskie.

W 1326 roku miejscowość ta została po raz pierwszy wymieniona jako miasto, otrzymała własną pieczęć i herb. W 1442 roku powstał w B. Cech Płócienniczy (Związek Rzemieślników Odzieżowych), w 1503 uchwalono pierwszy statut miejski, z tego też roku pochodzi pierwsza wzmianka o szpitalu. Za „rządów” burmistrza Heinricha Heise uskuteczniono w latach 1540/41 budowę ratusza miejskiego, na którego fundamentach, zniszczonych podczas wojny 30 – latniej, odbudowanych potem i zachowanych do dzisiaj, stoi dzisiejszy odrestaurowany ratusz.

Podczas wojny 30 – letniej, 3 października 1632 roku, B. zostało splądrowane i podpalone przez oddziały grafa van Poppenheim. Ponieważ wskutek działań wojennych zniszczone zostały takie dziedziny gospodarki jak rolnictwo, tkactwo i rzemiosło. Mieszkańcy B. zajęli się hodowlą ślimaków. Od tego czasu nosili przezwisko „Schneckenhengste” (Schecke – ślimak, Henge – ogier). W roku 1684 B. znalazło się pod władzą brandenburską, a od 1699 podlegało bezpośrednio pod króla pruskiego. Król Pruski Friedrich II, znany jako „Alte Fritz” (Stary Fritz) odwiedził miasto w 1754 roku i wydał nakaz do powstania przemysłu tekstylnego, wskutek tego już wkrótce powstały pierwsze manufaktury.

18 kwietnia 1822 w B. urodził się prof. dr August Petermann – najbardziej znacząca postać miasta. Był on jednym z najbardziej znaczących kartografów swoich czasów. Jego pierwsza samodzielna praca „Asie centrale” powstała w roku 1843 na zlecenie Aleksandra Humboldta. Petermann działał w Poczdamie (Potsdam), Edynburgu (Edinburgh) i Londynie. Potem, dzięki swojej obszernej wiedzy, zatrudniony został przez braci Perthes do Gotha, gdzie w tamtejszym wydawnictwie kartograficznym kontynuował swą działalność. W latach późniejszych poświęcił się badaniom nad biegunem. Zmarł 25 października 1878.

W roku 1888 w obrębie B. znaleziono złoża soli, w sierpniu 1899 zbudowano pierwszy szyb i do roku 1990 życie miasta i okolic całkowicie zdominowało wydobycie soli. Po wybudowaniu w roku 1903 elektrowni elektrycznej, założeniu w 1911 roku centrali dalekobierznej Süaharz i budowie elektrowni Bleicherode-Ost, gospodarka energetyczna stała się jednym z ważniejszych sektorów gospodarki B. Wykorzystując wspaniałe położenie miasta medyk Karol Keilholz założył w 1900 roku uzdrowisko, a w roku 1911 B. otrzymało państwowy status kurortu (Luftkurort, Luft – powietrze), który utrzymało aż do I Wojny Światowej.

Po I Wojnie Światowej rozkwitł nie tylko przemysł, handel i rzemiosło lecz także życie kulturalno – umysłowe miasta. W roku 1930 oddano pływalnię miejską, później kino. Obydwie „instytucje” do dziś cieszą się dużą popularnością.

Po zjednoczeniu Niemiec w roku 1990 „znikła” ponad 500 – letnia tradycja przemysłu tekstylnego, a najbardziej znaczący pracodawca regionu – kopalnia soli – przerwała wydobycie. Rejony przemysłowe zostały udostępnione przez władze miasta inwestorom, miasto rozwija się więc gospodarczo, ale daleko mu jeszcze do dawnej świetności…

strona www: http://www.bleicherode.de/

miasto partnerskie: https://bleicherode.de/landgemeinde/partnerstaedte.html (Nieoficjalny serwis miasta Orneta – strona www)