Franciszek Chruściel

Franciszek Chruściel urodził się 25 sierpnia 1930 r. w Gwizdowie na Podlasiu. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej we wsi Biedaczów. Zawodową oraz ogólnokształcącą szkołę średnią ukończył podczas II wojny światowej na kompletach tajnego nauczania. Egzaminy składał w Żołyni koło Łańcuta i w Krakowie. W 1951 r. podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.

Dyplom otrzymał w 1955 r. Jeszcze w tym samym roku podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym w Ornecie. W 1961 r. został kierownikiem internatu przy liceum. Pracował także w szkołach wieczorowych. Działał jako instruktor w Domu Kultury w Ornecie, gdzie uczył młodych artystów podstaw malarstwa i rzeźby. Jego wychowankami są: Jan Borawski i Paweł Korsak z Ornety. W 1990 r. odszedł na emeryturę i poświęcił się rozwijaniu swoich pasji artystycznych. Przez całe życie pracował na rzecz upowszechniania kultury, był opiekunem i wychowawcą młodzieży a także artystą o wielu zainteresowaniach. Za swoją zawodową i społeczną pracę był ceniony w środowisku. Zmarł 12 kwietnia 2000 r. Opiekunem licznych pamiątek po Franciszku Chruścielu jest jego żona Alina.

Spis treści

Działalność

Tuż po przybyciu do Ornety zajął się działalnością kulturotwórczą. Gromadził różnego rodzaju dokumenty i materiały historyczne o mieście. Pisał legendy, wiersze, baśnie, fraszki i dowcipy. Jest autorem opracowań historycznych i wydawcą wielu książek o Ornecie, m.in.:

- W krainie zabytków,
- Dawna Orneta,
- Powojenna Orneta
- Przeszłość i teraźniejszość orneckiej kultury
- Opowieści i legendy Ornety
- Orneta kochana (wiersze)
- Na tropie
- Piórem i sercem malowane.

Jest współautorem (wspólnie z Heleną Tyszkiewicz) książki Z dziejów gminy Braniewo (2000), zawierającej historię okolic Braniewa oraz działalności Biblioteki Publicznej Gminy Braniewo w latach 1945-2000. Publikował także na łamach prasy lokalnej m.in. „IKAT – Gazeta Braniewska”. Jako artysta zadebiutował w 1978 r. za namową Stefana Kierula. W orneckim ratuszu znajduje się jego pracownia rzeźbiarska, w której prezentował też rzeźby, obrazy olejne, dzieła literackie, a także liczne nagrody i odznaczenia. Wiele z jego rzeźb to postacie z legend i literatury. Najczęściej są to święci i diabły, ale też dziadkowie, krzyże, mnisi, rybacy, rycerze i grajkowie. Swoje rzeźby i płaskorzeźby tworzył głównie w drewnie lipowym, ale i w dębowym, brzozowym, bukowym, wierzbowym i osikowym. Prace Franciszka Chruściela znajdują się w licznych zbiorach prywatnych zarówno w Polsce (np. w Muzeum Etnograficznym w Toruniu), jak i za granicą (w Niemczech, Anglii, Francji, Szwajcarii, Włoszech).

Wyrzeźbiona „Głowa Chrystusa” trafiła do kolekcji papieża Jana Pawła II, natomiast „Czarną Madonnę” otrzymał metropolita warmiński, arcybiskup Edmund Piszcz. Ponadto w budynku parafialnym w Krośnie koło Ornety znajduje się rzeźba św. Wojciecha. Część prac zdobi regionalne kapliczki przydrożne. Przez wiele lat był uczestnikiem plenerów artystycznych, kiermaszów oraz wystaw, w tym organizowanych przez Bibliotekę Publiczną w Braniewie (np. Euroregion Baltic-Expo ’99). Swój warsztat doskonalił m.in. w Pasłęku podczas Pleneru Rzeźbiarskiego (1983)^[1]. W 1969 r. otrzymał II nagrodę za prace „Śnik” i „Diabeł w sieci” podczas iławskiego Konkursu „Diabły Warmii, Mazur i Powiśla”. W ramach XIII Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie w siedzibie Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” podczas wystawy pt. Tematyka chrześcijańska w twórczości plastycznej zaprezentował prace z cyklu Święci Pańscy (1992).

Jego prace mają w Galerii Twórczości Nieprofesjonalnej przy bibliotece w Braniewie swoje stałe miejsce. Był inicjatorem Pleneru Artystycznego w Ornecie, zorganizowanego w 1996 r. przy współudziale Stowarzyszenie Miłośników Ornety.^[2] Brał też udział w konkursach literackich. Swoją twórczość prezentował np. podczas Pleneru Artystycznego w Gronówku (1989). Prowadził zespoły wokalne, recytatorskie działające przy Świetlicy Wielobranżowej w Ornecie oraz w Domu Kultury i Klubie Seniora.. Opiekował się także kapelą podwórkową. Prowadzony przez niego zespół wokalny Areopag wydawał także miesięcznik pod tym samym tytułem. Przez prawie 30 lat kierował pracami orneckiego oddziału Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. W latach 1966-1976 był szefem orneckiego radiowęzła lokalnego „Pojezierze”. Był również twórcą Towarzystwa Przyjaciół Ornety. Od 1962 r. do przez kolejnych 20 lat stał na czele Związku Nauczycielstwa Polskiego w Ornecie. Pełnił funkcje opiekuna szczepu harcerskiego „Maszubo” przy Liceum Ogólnokształcącym.

Nagrody i odznaczenia

Podwójna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
Odznaka „Zasłużony dla Warmii i Mazur”
Honorowa Odznaka Stowarzyszenią Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”
Odznaka „Zasłużony dla ZHP”
Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
Podwójny Medal „40-lecia PRL”
Złoty Krzyż Zasługi

W 1984 r. został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Ornety.

Ciekawostki

Franciszek Chruściel mawiał: „Sztuka to efekt dobrego pomysłu, odrobiny talentu i rzetelnej pracy”.^[3] Od 2005 r. w Ornecie organizowany jest Rejonowy Przegląd Poezji Śpiewanej im. Franciszka Chruściela. Laureaci przegląd otrzymują statuetki „Franciszki”.

Multimedia

Materiał filmowy na eŚwiatowid.pl.

Przypisy

http://www.eswiatowid.pl/
Krzysztof Jacek, Uśmiech, zapał, talenty… Wspomnienie o Franciszku Chruścielu, „Głos Elbląga”, 2000, nr 78, s. 8e.

Bibliografia

Karczmarek, Henryk: „Zegnaj, odchodzę, nie dla mnie trwanie” / Henryk Karczmarek // „Goniec Ornecki”. – 2003, nr 6, s. 7.
Białek, D.: Wspomnienie / D. Białek // „Nowa Gazeta Ornecka”. – 2001, nr 26, s. 2.
Jankiewicz, Urszula: Święci i diabły / Urszula Jankiewicz // „Gazeta Olsztyńska”. – 1999, nr 116, s. 4.